als de opstapper is zoekgeraakt en de kettingkast loopt aan
dan kan je niet gewoon doen alsof er nergens iets hapert
dan kan je niet meer verder gaan, ergens tussen heup en zadel
is een lichaamsdeel verloren een been dat er niet bij wil horen
als lopen vallen wordt en fietsen niet meer gaat
ijk dan de ongelijke leggers tot je weer op je benen staat
o geef mij mijn voeten terug!
eerst ben ik gemeten, voor de diepte van de zitting
de hoogte van de voeten en tot waar mijn rug steun nodig had
de rolstoel die het beste zat, die mij het beste paste, was niet
de ExcelGlidePro, niet de MultiMotion, maar de Karma
de Karma van Os, mijn levenswiel, mijn imperfecte cirkel
blauw met witte spikkels en een stokkenbak met klittenband
ik kan steigeren in jou en veilig stoepen op, rond ga ik, rond
als gebedsmolens draai ik mijn hoepels, rond ga ik, rond
wielrenhandschoenen van oude sokken en een zeem voor grip
door de wind, door de regen, met blaren op mijn handen
van het zwiepen aan de hoepels, van eens schonkig stappen
in een lijn, draai ik nu rond, leve de uitvinder van het wiel
ohm zing ik rond, ohm mani padme hum
wij zelfbewegers groeten elkaar als Harley Davidsonrijders
steken een hand, een befietshandschoende hand in de lucht
en dan terug aan de hoepels met onze stille benen op de steunen
en de lamme krukken in de stokkenbak
ik groet u lamme, stomme, dove, blinde!
ik val niet ik dans!