Terugblik Literaire middag 26 mei 2019
Blindheid was het centrale thema op deze middag van literaire ontmoetingen. De Vrienden konden voor het eerst gebruik maken van de Laranjazaal van de Hortus, een ruime lichte gelegenheid met een rustige sfeer (behalve als de Hortusbrug open gaat) die heel geschikt is voor dit doel. En de zaal was tot de laatste plaats toe bezet, er moesten nog wat extra stoelen worden aangesleept.
Cees van Ede ging voor de pauze in gesprek met Peter Delpeut over zijn roman In het zwart van de spiegel. De hoofdpersoon lijdt aan een oogkwaal en voor hij het zicht helemaal verliest gaat hij op reis door de landschappen van Europa, in het voetspoor van de schilder Claude Lorrain. De recensies van de roman waren overwegend juichend maar in de minder positieve recensies werd de vraag opgeworpen of dit nu eigenlijk een roman is, met zijn vele uitweidingen over kunst, kunstverzamelaars, schilders en landschappen. Cees meende hartstochtelijk van wel en dat was het startpunt van een interessante discussie over inhoud, research en totstandkoming van de roman. Er kwamen, ook voor de auteur, verschillende nieuwe gezichtspunten op tafel en hij noemde zijn interviewer/gastheer dan ook ‘de gedroomde lezer’; iemand die je ook na het afleveren van je roman verder helpt in het begrijpen ervan.
Na de pauze was het woord aan Jos van Hest en Hannes Wallrafen. Hannes werd op zijn 53ste door een zeldzame ziekte in zeer korte tijd blind. Zijn beroep als fotograaf met veel werk, vaak van geënsceneerde foto’s, en een aantal boeken op zijn naam, moest hij opgeven. Daarover en over zijn nieuwe bestaan schreef hij het boek De blinde fotograaf, een titel bedacht door de uitgever waar hij niet heel gelukkig mee bleek. Het bekt goed, maar dekt de lading niet. Aan de hand van een aantal foto’s van voor zijn ziekte werd eerst zijn manier van werken als fotograaf besproken waarna Hannes’ nieuwe werk als geluidskunstenaar aan de orde kwam. Hannes demonstreerde een project met een maquette van de tweede kamer die je als blinde niet alleen kunt aftasten voor het gevoel van de ruimte maar waarbij je bijvoorbeeld ook onmiddellijk de kamervoorzitter hoort spreken als je de plek van de voorzitter in de maquette aanraakt. Ook de zware emotionele en praktische kanten van zo’n ingrijpende verandering in je persoonlijke bestaan kwam ruimschoots aan de orde.
Een bijzondere middag. Na afloop was er met een drankje gelegenheid tot gesprek met de auteurs en elkaar.