Gumbo & The Monk

Het was eigenlijk de eerste keer dat de Vrienden zich waagden aan de blues, de muziekstijl die is voortgekomen uit het slavernijverleden en die de misère daarvan bezong. Vaak werd die misère verstopt in thema’s uit het harde bestaan: ongelukkige liefde, in combinatie met (teveel) drank en seks en geweld.

Gumbo & the Monk, een tweemansformatie (die op kwam treden ter vervanging van de helaas wegens ziekte afgevallen Arthur Ebeling en zijn trio) doken muzikaal diep dat duistere verleden van de Mississipi-delta in. Op hun goeddeels zelfgemaakte instrumenten, rechtstreeks afgeleid van de begintijd van de blues, zetten ze een avond in gang die rustig begon maar allengs op stoom kwam en tot steeds enthousiastere reacties van het publiek leidde. Niet alleen de traditionele blues maar ook wat de Rolling Stones daar veel later van maakten met het nummer You Gotta Move. Het Crea-café bleek ook de ideale sfeer te hebben voor deze avond. Je kon lui onderuitgezakt op een bank liggen luisteren maar ook actief  heupswingend het ritme van de muziek volgen. Er kon door de muziek heen worden gekletst, de bar was open en blues maakt dorstig, zoveel was duidelijk.

Na twee sets van ruim drie kwartier en een door het publiek afgedwongen toegift kwamen veel mensen de instrumenten bekijken en spraken daarover nog wat na met de muzikanten. Die hadden, naar eigen zeggen, ook een heel lekker optreden gehad.