Rondleiding galerie Franzis Engels 26 oktober

‘Ik vind het heerlijk als ik over mijn passie kan vertellen’

Interview door Erik Hardeman

Met zijn kleine ramen, zijn grote grijze deuren en zijn opvallende geometrische gevel maakt galerie Franzis Engels een strenge indruk. Maar achter die deuren openbaren zich voor de bezoeker op vier verdiepingen lichte, transparante ruimtes waarin kunstwerken harmoniëren met het meubilair in wat behalve een galerie ook een woonhuis is. In dat huis begon Franzis Engels met haar partner in 2008 kunst te exposeren, vertelt ze in de keuken.

“Mijn man is beeldend kunstenaar en toen hij en een aantal kunstenaars die wij kenden tijdens de recessie van 2008 de mogelijkheid om te exposeren kwijtraakten omdat veel galeries ermee ophielden, besloten wij ons huis af en toe een weekend als expositie- ruimte in te richten. Ik ging die weekenden steeds leuker vinden en geleidelijk werd het organiseren een zo tijdrovende bezigheid dat ik besloot om van ons huis een galerie te maken, zodat ik ervan kon leven. Maar ik ben de galerie niet alleen begonnen om er geld mee te verdienen, mijn hoofddoel is nog steeds om kunstenaars een podium te geven.” Als bezoeker kom je in galerie FranzisEngels binnen in een open keuken met zicht op de tuin en met aan de wanden werk van onder andere Pim Palsgraaf, Marian Bijlenga en Marja Kennis. Een wenteltrap voert je daarna langs kunstwerken in een zitkamer en een studeervertrek naar de vierde verdieping, die is ingericht als ruimte voor regelmatig wisselende exposities. Daar exposeren in september Romee van Oers en Katrien Vogel, vertelt Franzis Engels. “De keuze van kunstenaars gaat bij mij heel erg op gevoel: wat spreekt mij aan, wat vind ik interessant, wat intrigeert mij? Dit is geen galerie die zich richt op een bepaalde stroming of periode en ik ben ook niet zo van het figuratieve. Veel van mijn kunstenaars zijn aan het onderzoeken en het ontdekken wat zij met hun materiaal kunnen doen, zoals Kees de Vries die op een fascinerende manier met zout werkt.”

Verhaal
Op de website van de galerie staan 24 kunstenaars van wie op dit moment werk in de galerie bezichtigd kan worden, maar, zegt Engels, dat zijn lang niet allemaal mensen met wie zij een langdurige relatie heeft. “Een aantal kunstenaars is wel al langer bij mij, maar over een paar maanden vind je hier zeker ook weer andere namen. Er zijn galeries die hun kunstenaars sterk aan zich binden: ‘ik heb jou ontdekt, nu ben je mijn kunstenaar.’ Zo werk ik niet. Ik kijk bij mijn keuzes ook nooit naar verkoopbaarheid, want ik weet niet wat dat is. Als ik een werk mooi vind, kan ik er een verhaal over vertellen en dan hoop ik maar dat dat mensen aanspreekt. Meestal is dat het geval, maar ook al verkoopt iets niet zo goed, dan heeft die kunstenaar toch de kans gehad om zijn of haar werk te laten zien. Dat vind ik ook belangrijk.” Zij vraagt zich wel eens af of het uit commercieel oogpunt niet beter zou zijn voor de galerie om in het centrum te zitten in de buurt van andere galeries. “Maar aan de andere kant zijn wij gemakkelijk te bereiken en is hier altijd parkeerplek. Als binnenkort een groepje leden van de Vrienden hier langskomt voor een bezoek, dan vind ik dat superleuk, want mensen uit de buurt zijn toch een beetje ambassadeurs en die kun je als galerie goed gebruiken. Ik heb ondertussen veel klanten in de buurt en dat is toch persoonlijker dan wanneer het werk op een anonieme plek terecht komt.”
De galerie is op donderdag, vrijdag en zaterdag in de middag geopend en iedereen is dan welkom, ook mensen die niet meteen van plan zijn om iets te kopen. Wel is het nodig dat bezoekers de wenteltrap kunnen gebruiken, want een andere route naar de hogere verdiepingen is er niet. Engels: “Mensen kunnen kiezen of ze op eigen houtje door de galerie willen lopen of dat ik meeloop om wat te vertellen. Vaak vinden bezoekers dat prettig, want door zo’n verhaal ga je gerichter kijken en wordt het werk interessanter.” Ze lacht. “Maar ook als ze daar niet voor kiezen, begin ik meestal toch te kletsen, want ik vind het gewoon heerlijk om over mijn passie te praten. Nee, een leukere baan dan die van galeriehouder kan ik me eigenlijk niet voorstellen.”

Voor meer informatie: franzisengels.nl