ondertoon
het ligt weer in de dag verborgen
het hangt verduisterd in mijn hoofd. gordijnen
dicht is er gezegd, niet kijken naar verademing
of naar het weidse zicht
alleen maar buigen of bezwijken
als klaprozen langs spoor en dijk
het openveld, ik zie het wel maar voel ze niet, laat staan
dat ik ze hoor, de zwarte harten
dragen zij met ranke steel en ik
ik kan mijn wil niet tillen, hang zwaarder aan het einde
dan ik hechten kan aan leven
spreek mijzelf in alles tegen. luisteren
gaat slecht vandaag
verzwijgt de dag een lied voor mij