de uitweg
jij showt je lief met trots
de stoeipoes spint in overwinningsroes
ze glimt als een trofee
dit beeld knaagt aan mijn eigendunk
vreet laatste restjes zelfrespect totdat
mijn gram het daglicht ziet
het hart pompt snel de razernij door elke
bloedbaan heen, de woede groeit gestaag
in monstervorm
mijn spieren spannen samen tegen jou
ze zijn bereid tot kille moord maar zitten
vast in kabelstijve nek
de drift verteert niet meer, ligt als een steen op
zwakke maag, de buikkramp zoekt vergeefs
een weg naar buiten toe
als dit gevoel me pesten blijft, forceer ik
een verlossing, mijn gal zal golven over jou
zodat je groen ziet net als ik