Online filmfestival met als gast Peter Delpeut

Dubbeltalent Peter Delpeut was in 2019 te gast bij de Vrienden van de Plantage als schrijver naar aanleiding van zijn boek In het zwart van de spiegel. We zijn er trots op dat hij bereid is in 2021 onze hoofdgast van het Plantage Filmfestival te zijn.

De editie van het festival is dit jaar opgesplitst in twee delen.
Op zondag 7 maart 2021 een online festival, waarbij de films voor iedereen toegankelijk zijn en maximaal 100 vrienden aan het nagesprek via zoom kunnen deelnemen.
In het najaar hopen we weer een regulier festival te kunnen organiseren, al houden we er rekening mee dat qua deelnemersaantal ook dan nog beperkingen zullen gelden.

Over Peter Delpeut.
Na een studie filosofie maakt hij in 1980 een overstap naar de Filmacademie en laat hij zich daarna op vele fronten in de filmwereld gelden, onder andere bij de filmbladen Skrien en Versus en bij het Filmmuseum. Hij breekt door met found footage films als Lyrisch Nitraat, The Forbidden Quest en later Diva Dolorosa. Inmiddels heeft hij een indrukwekkend en zeer gevarieerd oeuvre opgebouwd, waarin de speelfilm Felice… Felice… en documentaires over het Rijksmuseum, het Wilde Westen en de Hollandse landschappen eruit springen.
Als veertiger slaat hij nieuwe wegen in en ontpopt zich als een fervente reiziger op de fiets. Zijn ervaringen beschrijft hij in De grote bocht. Kleine filosofie van het fietsen, dat het begin markeert van een succesvolle schrijverscarrière.

Er is een film die hem meer dan alle anderen dierbaar is en dat is de reisfilm In Loving Memory uit 2001. Het is deze film die op 7 maart te zien zal zijn, voorafgegaan door de korte dansfilm E pur si muove uit 1993. Op dit moment werkt Delpeut aan plannen voor een vervolg op In Loving Memory.

Over E Pur Si Muove – En toch beweegt ze (7’)
Een muzikale danscompositie met Andrea Leine en Harijono Roebana, het choreografen duo van de dansgroep LeineRoebana. De film bestaat uit één shot, waarin gedurfd gebruik wordt gemaakt van scherp en onscherp. De choreografie kan alleen bij de gratie van de camera bestaan.

Over In Loving Memory (50’)
Een film over herinneren en herdenken. Delpeut reist met zijn cameraman en vriend Stef Tijdink langs de oude Settle-Carlisle-spoorlijn in Noord-Engeland. De lijn kronkelt over de ‘woeste hoogten’ van de Yorkshire Dales over majestueuze viaducten van basaltblokken en door donkere lange tunnels. De aanleg in de negentiende eeuw van dit meest pittoreske spoor van Engeland kostte meer dan 200 mensenlevens. De schoonheid van het heuvellandschap komt samen met een Engelse traditie om overleden geliefden te eren en gedenken met een houten bankje langs de kant van de weg, uitkijkend over dat mooie landschap. De bankjes roepen bij de mensen die er op uitrusten een bitterzoete melancholie op. Ze nodigen uit aan de eigen geliefden te denken die zij verloren. Delpeut noemde de film ooit een ‘zelfportret’: ‘Als je wil weten wie ik ben, kijk dan naar In Loving Memory.’